Martine: KinderThuisZorg stimuleert je om je te blijven ontwikkelen.

Wat maakt werken bij KinderThuisZorg voor jou zo bijzonder?
Werken bij KinderThuisZorg vind ik bijzonder omdat je veel persoonlijk contact hebt met zowel het kind als het gezin. Over het algemeen kun je echt de tijd nemen voor de zorg, waardoor je hen goed leert kennen, en zij jou. Daarnaast is het werk ontzettend afwisselend, omdat je zorg verleent aan kinderen van 0 tot 18 jaar met uiteenlopende ziektebeelden. Ook werk je behoorlijk zelfstandig. In eerste instantie neem je zelf beslissingen en pak je zaken op. Tegelijkertijd sta je er nooit alleen voor: we werken als een team en hebben tijdens iedere dienst wel contact met collega’s. Daardoor voelt het nooit eenzaam, ook al denken buitenstaanders dat soms.

Wat is het grappigste dat je hebt meegemaakt?
Ik mocht zorg verlenen aan een palliatieve, terminale jongen op het strand in onze regio. Hij kwam uit Duitsland en was daar via de Duitse ‘Doe een Wens’-stichting naartoe gebracht. Het was natuurlijk een verdrietige situatie, maar ook bijzonder dat dit voor hem mogelijk werd gemaakt. Toen ik klaar was en mijn spullen aan het opruimen was, poepte er opeens een meeuw op mijn hoofd… Dat zorgde, ondanks de situatie, voor een komisch moment.

Wat is het meest verdrietige dat je hebt meegemaakt?
Het moeilijkste blijft toch altijd het overlijden van een kind. Het meest aangrijpende moment was toen een kindje dat pas kort in zorg was, onverwachts in het ziekenhuis overleed. Ik had de moeder slechts één keer gezien. Toen ik haar later het sterretje mocht overhandigen, was ze zo openhartig over haar verdriet en tegelijkertijd zo dankbaar voor de aandacht en steun die ze kreeg. Ik ben de organisatie heel dankbaar dat we dit sterretje en het boek mogen geven als een klein gebaar van troost.

Welke belangrijke kennis en ervaring neem jij mee uit deze 10 jaar? 
Toen ik nog in het ziekenhuis werkte, dacht ik (kort door de bocht) dat zodra een kind naar huis mocht, de zorgen voorbij waren en het gezin hun oude leven weer kon oppakken. Maar sinds ik bij KinderThuisZorg werk, heb ik gemerkt dat ouders zich vaak pas na ontslag realiseren wat de diagnose echt betekent en hoe ingrijpend dit is voor hun gezin.

Bijvoorbeeld bij diabetes: het is ontzettend ingewikkeld om koolhydraten te tellen als je niet volgens de Nederlandse richtlijnen eet. Ook zag ik hoe ouders ’s nachts in de weer zijn om de glucosespiegel van hun kind op peil te houden. Dit geldt natuurlijk ook voor andere ziektebeelden. Ik heb geleerd hoe zwaar ouders het hebben en hoe ‘levend verlies’ een grote rol speelt in hun leven.

Wanneer is een dag werken voor jou geslaagd?
Mijn dag is geslaagd als het kind en gezin zich gezien en gehoord voelen, en als de zorg goed en naar tevredenheid is uitgevoerd.

Kijk eens terug naar toen je hier begon. Wie was je toen als persoon en wie ben je nu?
Ik zeg weleens dat ik in het ziekenhuis een beetje ‘in slaap was gesukkeld’. Ik werkte 16 uur, deed mijn werk en dat was het. Sinds ik bij KinderThuisZorg werk, ben ik veel actiever geworden. Ik lees meer, ben breed geïnteresseerd in nieuwe ontwikkelingen en kijk veel breder naar het kind en gezin.

Ik ben niet uit het ziekenhuis weggegaan omdat ik het daar niet meer naar mijn zin had. Ik kom er namelijk nog steeds af en toe, en dat vind ik leuk. Maar KinderThuisZorg heeft me echt weer geprikkeld en uitgedaagd.

Wat zijn de grootste veranderingen die je de afgelopen periode in de zorg hebt meegemaakt?
Ik ben trots op KinderThuisZorg en hoe goed de kinderverpleegkundigen worden gezien en gehoord. De organisatie staat echt op de barricade voor de beste zorg op maat. Toen ik in 2015 begon, was er net een transitie in de zorg. Sindsdien is er enorm veel veranderd. Teveel om op te noemen.

Wat heeft ervoor gezorgd dat je jaar in jaar uit KinderThuisZorg trouw bent gebleven?
KinderThuisZorg stimuleert je om je te blijven ontwikkelen. Zo mocht ik als een van de eersten de PROSA cursus volgen, leerde ik hemofiliepatiënten intraveneus prikken en deed ik mee aan een pilot van het ‘Wij Zien Je Wel’-project. Dat, en alles wat ik hierboven al heb genoemd, maakt dat ik hier al die jaren met plezier werk.

Hoe zie jij jezelf over 10 jaar?
Ik hoop dat ik dan nog steeds mijn routes kan rijden en zorg kan verlenen, ondanks de uitdagingen die ongetwijfeld op mijn pad gaan komen.

Wat mogen wij nog best van jou weten?
Eigenlijk twee dingen:

1. Mijn leukste werkdag ooit was toen mijn dochter als stagiaire een dag met mij meeliep voor haar kinderaantekening.
2. En ik moet toegeven: ik mis stiekem de oude Fiat… gewoon om zijn uiterlijk. Ik woon in een seniorenflat en mijn medebewoners zeggen nog steeds dat ze dat leuke autootje af en toe missen.