Webdesign door Ontwerpbureau Twisted Stranger

Wij maken gebruik van cookies

Via onze website wordt een cookie geplaatst van het Amerikaanse bedrijf Google, als deel van de “Analytics”-dienst. Wij gebruiken deze dienst om bij te houden en rapportages te krijgen over hoe bezoekers de website gebruiken. Google kan deze informatie aan derden verschaffen indien Google hiertoe wettelijk wordt verplicht, of voor zover derden de informatie namens Google verwerken. Wij hebben hier geen invloed op. Wij hebben Google niet toegestaan de verkregen analytics informatie te gebruiken voor andere Google diensten.

 
 
0%
SLUIT SCHERM
 

MEDICIJNEN 
TOEDIENEN

oraal, via injectie of anders

Het toedienen van medicijnen behoort tot één van onze hoofdtaken. Wij hebben hier veel ervaring mee. Of het nu gaat om medicijnen die gedurende een korte tijd moeten worden gegeven, zoals een antibiotische behandeling van drie weken, of medicijnen die langdurig nodig zijn.

Manier van toediening 

Het toedienen van medicijnen kan op vele manieren. Bijvoorbeeld oraal (via de mond of neusmaagsonde, in combinatie met een andere handeling) of rectaal (via de anus), via een infuus in een bloedvat (intraveneus), transdermaal (via de huid), via een prik in de spier (intramusculair) of in het onderhuidse bindweefsel (subcutaan, subcutaan infuus of insuflon). Soms wordt medicatie ook wel toegediend via een darmkatheter, blaaskatheter of blaasspoeling. Al die manieren van toedienen kunnen wij in sommige gevallen ook bij uw kind thuis verzorgen. Neem contact met ons op voor de mogelijkheden. 

 

‘Als je kind ziek is, kun je sterker zijn dan je denkt’

Myrthe van den Heuvel is een opgewekt, enigszins dromerig meisje. Haar leven en dat van haar ouders Desirée en Marius en broertje Simen kreeg afgelopen zomer een onverwachte wending. Vanwege een ontsteking van haar nekwervel werd Myrthe opgenomen in het ziekenhuis en kreeg wekenlang antibiotica toegediend. “Gelukkig is Myrthe inmiddels weer volledig de oude en zijn we die tijd al bijna vergeten,” vertelt Desirée. Ze blikt terug op een roerige periode. 

Als je de energieke Myrthe ziet met haar sprankelende ogen, kun je het bijna niet voorstellen dat ze zo ziek is geweest. “Het was absoluut een vervelende periode”, benadrukt Desirée. “We waren vanzelfsprekend volledig geconcentreerd op Myrthe. Zij was het belangrijkste. Maar je hebt nog een kind, waar je oppas voor moet regelen. Je zit beiden met je werk. Het zijn van die praktische zaken, die op dat moment door je hoofd spoken.”

Angst

Met hevige pijn in haar hoofd en nek kwam Myrthe in het ziekenhuis terecht waar ze in eerste instantie uit de diverse scans en echo niets konden zien. Een week vol onderzoeken volgde. “Het was spannend en we hoopten natuurlijk dat het niets ernstigs was. Myrthe kreeg ook hoge koorts waardoor de artsen begonnen met antibiotica. Uiteindelijk bleek het een botontsteking van de eerste nekwervel te zijn. De ontsteking zat op een weinig voorkomende plek en was het gevolg van een bacterie in de mond. Myrthe vond alles in het ziekenhuis erg eng. Ze onderging alle behandelingen, maar de onderzoeken gingen haar niet in de koude kleren zitten. Ze werd erg mondig en accepteerde niet dat de verpleegkundigen alles deden. Myrthe is altijd bang geweest voor prikken en heeft er wel een trauma voor artsen aan overgehouden. We hopen dat dat in de loop der tijd slijt.”

Thuis

De eerste periode in het ziekenhuis was zwaar. Vanwege de pijn kon Myrthe zich moeilijk bewegen. De drie weken in het ziekenhuis hadden zijn weerslag op het gezin. “Het was een rare situatie. Ons zoontje Simen logeerde bij oma en kwam zo vaak mogelijk naar het ziekenhuis. Hij was elke keer hyper als hij ons zag en vroeg soms waar wij nu woonden. Hij en Myrthe hebben het erg goed gedaan in die periode. Myrthe heeft altijd goed meegewerkt en alle behandelingen ondergaan want ze wilde graag beter worden. Ze is een introvert meisje, die niet snel vertelt wat er in haar omgaat. Toch liet ze me wel eens versteld staan van haar reactie. Toen we na drie weken misschien naar huis mochten om daar verder te gaan met de antibiotica via het infuus, moesten we nog wachten op de einduitslag. Dat duurde langer dan gedacht. Ik was in de veronderstelling dat we nog moesten blijven en verwachtte dat Myrthe daar moeite mee zou hebben. Ze reageerde echter heel gelaten. Uiteindelijk hadden we geluk en mochten we die dag toch naar huis. Via het ziekenhuis werd KinderThuiszorg ingeschakeld zodat Myrthe thuis nog vier weken antibiotica kon krijgen. We waren nog onbekend met deze organisatie, maar vonden het een geweldige oplossing! Zo kon Myrthe in haar eigen, vertrouwde omgeving beter worden en kregen we weer een normaal gezinsleven. Myrthe was blij dat ze weer naar huis mocht en ze ging dan ook met sprongen vooruit. Ze werd actiever en kreeg meer moed. Drie keer per dag kreeg Myrthe antibiotica toegediend. Dat vond ze wel eng, maar tijdens het doorlopen van het infuus speelden de verpleegkundigen met haar. Myrthe vond hen erg lief en de terugkerende gezichten, de kleinschaligheid en de flexibiliteit hebben wij als zeer prettig ervaren. Bovendien stelden de verpleegkundigen het kind centraal, wat ik erg belangrijk vind.”

Cadeautje

Na de antibioticakuur was Myrthe weer helemaal de oude en ze hoefde niet meer terug naar het ziekenhuis. “We hebben de zorg van KinderThuisZorg als zeer warm en professioneel ervaren, maar het is natuurlijk heerlijk dat je kind weer helemaal beter is. Je bent weer volledig met z’n vieren en kunt je aandacht weer helemaal op elkaar richten. Het einde van de schoolvakantie naderde en we besloten nog in Nederland op vakantie te gaan. Myrthe genoot enorm en ze was heel opgewekt. Onverwacht zijn we daarna nog een aantal dagen naar Praag geweest vanwege een congres van het werk van Marius. Even ongepland met z’n viertjes weg. Dat was echt een cadeautje.”

Hoewel het een moeilijke periode is geweest, heeft Desirée het niet als een slechte tijd ervaren. “Je wordt teruggeworpen op wat echt belangrijk is in het leven, je gezin. Als alles op rolletjes loopt in je leven, sta je daar niet altijd bij stil. Mijn dochter had mij nodig en ik moest sterk zijn voor haar. Op dat moment schuif je je eigen gevoel aan de kant. Uiteindelijk was ik sterker dan ik dacht. Ik kon ook energie uit de situatie halen omdat we wisten dat Myrthe waarschijnlijk beter zou worden. Je doet het ergens voor en de band in ons gezin is echt sterker geworden.”