Webdesign door Ontwerpbureau Twisted Stranger

Wij maken gebruik van cookies

Via onze website wordt een cookie geplaatst van het Amerikaanse bedrijf Google, als deel van de “Analytics”-dienst. Wij gebruiken deze dienst om bij te houden en rapportages te krijgen over hoe bezoekers de website gebruiken. Google kan deze informatie aan derden verschaffen indien Google hiertoe wettelijk wordt verplicht, of voor zover derden de informatie namens Google verwerken. Wij hebben hier geen invloed op. Wij hebben Google niet toegestaan de verkregen analytics informatie te gebruiken voor andere Google diensten.

 
 
0%
SLUIT SCHERM

Emma

geschreven door Lisa Naafs - Kinderverpleegkundige KinderThuisZorg

Ik zit al om zes uur ‘s ochtends in de auto, onderweg naar Den Helder. Twee dagen met Emma en haar gezin mee op vakantie. Emma is een meisje van vijf jaar met het syndroom van down en een tracheamalacie. Dat is een aandoening waarbij de wand van de luchtpijp niet stevig genoeg is, waardoor die luchtpijp niet voldoende open blijft staan tijdens het uitademen. Daarom is  ze een buisje in haar luchtpijp ingebracht om te ademen, de tracheacanule.
 
Als ik aankom zit het gezin al heerlijk buiten in het zonnetje te ontbijten. Ik neem de zorg voor Emma van moeder over. Dit houdt in dat ik haar voeding geef via een mic-key button. Dat is een voedingssonde in de buikwand. Daarnaast doe ik de ochtendzorg bij Emma. Ik verzorg haar tracheacanule en mic-key button en trek haar een jurkje aan. Ondertussen zingen we wel tien keer het liedje: “In de maneschijn”, . haar lievelingslied.

Het is vandaag prachtig weer, dus we gaan met het gezin naar het strand. Wat een feest! Eén grote zandbak voor Emma. Ik hou wel mijn hart vast, want Emma gaat als een zeester languit in het zand liggen. Als dat maar goed gaat met haar tracheacanule, denk ik bij mezelf.
Samen, hand in hand gaan we met de voetjes in zee. Al gauw springt Emma alle kanten op en vindt ze het geweldig. Omdat haar ademhaling niet via haar neus verloopt, vervallen ook alle andere functies van de neus. Daarom moet ik Emma regelmatig druppelen met NaCl-vloeistof in haar canule en moet ik haar canule uitzuigen met een dun slangetje en een uitzuigapparaat, in verband met slijmvorming. Eenmaal terug in het vakantiehuisje gaan we met zijn allen wat eten. In mijn linker ooghoek zie ik ineens wat wits door de lucht vliegen. Verschrikt kijk ik op en zie ik dat Emma haar canule eruit heeft gehaald en naar de andere kant van de kamer heeft gegooid! Ik spring meteen op en pak de  spullen voor een noodwissel van de tracheacanule. Samen met moeder breng ik de canule weer in. Na het badritueel leg ik Emma in haar bed. Ik sluit de monitorbewaking aan, zet de voedingspomp aan en geef haar de laatste medicatie voor deze dag.

Om zo op locatie zorg te kunnen verlenen heb ik in zestien maanden de opleiding tot kinderverpleegkundige extramuraal gevolgd en succesvol afgerond. Deze opleiding heeft mij veel extra kennis en vaardigheden gebracht. Het is een waardevolle aanvulling gebleken in de zorg die ik verleen aan de kinderen die in zorg zijn bij KinderThuisZorg.