Mijn kind is een kanjer

Reinate van Vliet is getrouwd met Hendri en is moeder van drie prachtige dochters Brigitte, Marylinn en Charlene. Brigitte heeft al sinds haar geboorte last van een ernstige vorm van obstipatie en krijgt daarvoor kortdurende zorg van KinderThuisZorg. 

U zult wel denken “obstipatie”, dat hebben zoveel kinderen. Dat is zeker zo, maar ik hoop voor niemand dat hun kind het zo heeft als mijn dochter. Vele jaren heeft zij veel verschillende laxeermiddelen gekregen. Op een gegeven moment moest ze bijna tien zakjes laxeermiddel per dag innemen wat een vreselijke strijd is geworden.

Brigitte werd opgenomen in het ziekenhuis omdat ze 19 dagen geen ontlasting heeft gehad. In het ziekenhuis hebben ze geprobeerd haar darmen leeg te maken, maar dat lukte niet zoals verwacht. Vele hoogopgaande klysma`s, stoma’s en methoden zijn er geprobeerd. De ene na de andere ziekenhuisopname volgde. Helaas geen resultaat. Wanneer wij dan thuiskwamen namen Hendri en ik de taak van de verpleegkundigen over en gingen wij bij haar spoelen. Uiteindelijk kreeg Brigitte een jejunemsonde waardoor wij als ouders twee keer daags moesten spoelen. Deze tijd is voor mijn dochter heel zwaar geweest want ze schaamde zich voor haar sonde en kreeg vaak buikpijn tijdens het inbrengen van de vloeistof. Brigitte raakte het vertrouwen in ons als ouders op deze manier helemaal kwijt, want waar kon zij dan nog troost en geborgenheid vinden? Ik werd haar verpleegster en dat heeft mij en Hendri erg geraakt. 

Helaas heeft ook deze methode niet gewerkt zoals verwacht. Dus kreeg Brigitte een malone stoma. Door deze stoma wordt zij dagelijks gespoeld. Omdat ik zelf in de zorg werk dacht ik: 'Dat is makkelijk dat doen we zelf.' Maar elke avond was het wéér een strijd. Zodra Hendri of ik haar naam noemde, dook ze weg achter stoelen of banken en huilde ze erg. De angst was in haar ogen te zien. Het spoelen deed haar toen nog veel pijn, gelukkig is dat nu minder. Wij wilden Brigitte’s ouders blijven en niet haar verpleegkundige worden. Dit hebben we in het ziekenhuis ter sprake gebracht. Vanuit het ziekenhuis hebben ze voor ons thuiszorg geregeld, wat echt fantastisch is! Dagelijks komt er rond 18.30 uur een verpleegkundige om Brigitte’s darmen te spoelen. Ze zijn dan ongeveer een uur bij haar en dan krijgt onze dochter alle aandacht. Op deze manier hebben wij de tijd om Marylinn en Charlene lekker rustig naar bed te brengen zodat ook zij voldoende aandacht krijgen! Wel heeft ze nog veel buikpijn en door haar stoma ondervindt ze nog veel belemmeringen. Dan komt vaak de vraag: “mam, wanneer word ik nu een gewoon meisje”.